مژده ای اهل رضا، روی رضا پیدا شد

جلوه حسن الهی به فضا پیدا شد

ضعفا روی به گلزار ولایت آرید

که گل روی معین الضعفا پیدا شد

رفتار امام رضا علیه السلام با خانواده
سراسر مدت سی و پنج سال امامت امام موسی کاظم علیه السلام با حوادث و فراز و نشیب‌های سیاسی آمیخته بود. بیشتر زندگانی ایشان در زندان‌های هارون الرشید سپری شد. امام رضا علیه السلام در تمامی مدتی که امام کاظم علیه السلام زندانی بودند دستیار و پشتوانه استوار پدر در حوادث سیاسی فرهنگی بودند. شریک غم‌ها و رنج‌های پدرشان بودند هرگز در برابر قدرت‌طلبان هوس باز، خودشان را تسلیم نکردند. ایشان راه پدر را ادامه دادند و مردم را به شدت از یاری رساندن و کمک به خلفای طاغوتی دور می‌کردند. چون امام کاظم علیه السلام بیشتر عمر شریف‌شان در زندان‌ها سپری شد، امام رضا علیه‌السلام به عنوان فرزند ارشد مسئول نگهداری خانواده ایشان بودند، ایشان در این مدت طوری از خانواده‌شان مراقبت کردند، که اجازه ندادند کسی به آنها بی‌احترامی کند، نهایت احترام را به آنها می‌گذاشتند و خطرات دشمنان را از آنان دور می‌کردند.
علاقه حضرت به خانواده‌شان در محبتی که به امام جواد علیه السلام داشتند نیز قابل ملاحظه است. قبل از تولد امام جواد علیه السلام فردی به امام رضا علیه السلام می‌گوید شما کودکان را دوست دارید پس از خداوند بخواهید که پسری به شما عطا کند. حضرت فرمودند: خداوند پسری به من خواهد داد که وارث من می‌شود هنگامی که اباجعفر علیه السلام متولد شدند، حضرت در طول شب گهواره ایشان را حرکت می‌دادند و با او بازی می‌کردند. امام فرزندشان را آن قدر دوست می‌داشتند که شب را نمی‌خوابیدند و گهواره امام جواد علیه السلام را حرکت می‌دادند. به ایشان عرض شد آیا مردم با پسرانشان چنین رفتار می‌کنند؟ حضرت فرمودند: این پسر مانند عامه مردم نیست به دنیا آمدن و رشد نمودن او مانند ولادت پدران پاکش است.
رفتار امام با فرزندشان امام جواد علیه السلام آن قدر محبت آمیز و توام با احترام بود که ایشان را به نام صدا نمی‌زدند بلکه بیشتر با کنیه مورد خطاب قرارش می‌دادند. به عنوان مثال می‌فرمودند: «ابوجعفر برای من نوشته است و من برای ابوجعفر نوشتم.» به این ترتیب می‌خواست ایشان را احترام و تمجید کنند.
نمونه دیگر علاقه و وابستگی امام رضا علیه السلام، محبتی بود که به حضرت معصومه علیه السلام داشتند.
رفتار امام رضا علیه السلام با مردم: امامان با مردم نشست و برخاست داشتند و در تعاملات اجتماعی به نیکوترین صورت با آنان برخورد می‌نمودند. این سیره چنان نیکو بود که با الگو قرار دادن آنان ما می‌توانیم روش صحیح برخورد اسلامی با افراد گوناگون را بیاموزیم.
با بررسی آیات در می‌یابیم برخورد با انسان‌های مختلف باید هماهنگ و متناسب با روحیه آنها باشد خداوند عزوجل در قرآن فرموده است:
محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم؛ محمد فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سخت و شدید و در میان خود مهربانند.
در آیه دیگری چنین فرموده:
یا ایها النبی جاهد الکفار و المنافقین و اغلظ علیهم؛ ای پیامبر با کافران و مجاهدان جهاد کن و بر آنها سخت بگیر.
از این آیات چنین نتیجه‌گیری می‌شود که برخورد قرآن و اسلام با انسان‌های مختلف فرق می‌کند. در بعضی جاها دستور به برخورد نیک و پر محبت می‌دهد، «با مردم سخن نیک بگویید» و در جای دیگر دستور به برخورد میانه می‌دهد: «محمد فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند.»
امام رضا علیه السلام به عنوان اسوه کانون مهر و عاطفه نسبت به بندگان خدا بود. در زیارت آمده است: السلام علی الامام الرئوف؛ (سلام بر امام و پیشوای با رافت و مهربان) این لقبی است که از طرف خداوند به ایشان داده شده است. ایشان بیشترین محبت و مهربانی را نسبت به مردم و اهل خانه و خدمت گزارانشان داشتند. در روزی که ایشان مسموم شدند و در آن روز به شهادت رسیدند بعد از این که نماز ظهر را خواندند به فردی که نزدیکشان بود فرمودند: مردم (منظور اهل خانواده کارکنان و خدمتگزارانشان بودند) غذا خورده‌اند؟ آن فرد جواب داد: آقای من در چنین وضعیتی کسی می‌تواند غذا بخورد؟ در این لحظه که امام علیه السلام متوجه می‌شوند کسی غذا نخورده، می‌نشینند و دستور آوردن سفره‌ای را می‌دهند همه را سر سفره دعوت می‌کنند و آنها را یکی یکی مورد محبت قرار می‌دهند.
ایشان در جایی که مربوط به شخص خودشان بود بزرگ‌ترین گذشت‌ها، عالی‌ترین ایثارها و بیشترین محبت را نسبت به دیگران داشتند. رفتار عملی امام رضا علیه السلام نشانه انسانی کامل و نمونه است که هیچ علاقه‌ای به دنیا و ظواهر آن ندارد.
اگر فردی حتی کوچک‌ترین خدمتی برای امام رضا علیه السلام انجام می‌داد، ایشان نهایت تشکر و قدردانی را به جا می‌آوردند و حتما خدمت آن فرد را جبران می‌نمودند. آن حضرت به مستضعفان و گرفتاران توجه خاصی می‌کردند، اگر آنها گرفتاری و ناراحتی داشتند، سعی می‌کردند مشکل آنان را حل کنند. زیاد بودند افرادی که در سایه یاری رسانی‌های امام علیه السلام به خیری دست یافتند.

طلاب پایه اول مدرسه علمیه الزهراء(س) جهت جذب دانش آموزان به تحصیل در حوزه علمیه وارد مدارس متوسطه اول شده و با این دانش آموزان  به گفتگوی صمیمانه پرداختند.

عشق به “خدا” که باشد، دیگر جایی برای کینه نیست؛ دیگر جایی‌برای نفرت نیست، دیگر جایی برای خیانت نیست
“عشق” به خدا که باشد، فقط و فقط زیبایی است که موج میزند وخود را به نمایش می گذارد. اگر فکر می‌ کنی دروغ است، یک‌بار با تمام وجود در ماه رمضان روزه بگیر
آلودگی‌ها را از ذهنت پاک کن
آلودگی ها همان نفرت و کینه و تمام خصلت‌های اخلاقی بد هستند. در این ماه “سعی"کن بندگی واقعی را یاد بگیری.
آن‌ وقت است که این زیبایی را می‌بینی؛ آن وقت است که این زیبایی در “وجود” تو هم موج خواهد زد …

این مراسم با سخنرانی سرکار خانم دباغ و مولودی خوانی خانم هادوی و اجرای مسابقه ویژه کودکان شرکت کننده در  مراسم و اهدای هدیه به بانوان فعال و برندگان مسابقه همراه بود.

امام موسی کاظم علیه السلام:

هرکه می خواهد که قویترین مردم باشد، بر خدا توکل نماید.

                                                                                بحارالانوار،ج7،ص143.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در مازندران، خانم راضیه میرزا دباغ، در سلسله نشست مجازی هفتگی در جمع طلاب و اساتید حوزه علمیه خواهران استان مازندران اظهار کرد: امام خمینی (ره) راه را برای مردم روشن کرد.

وی ادامه داد: در زمانی که حکومت جلوی دین داری و تعالی به سمت خداوند را گرفته بود، شیر زنانی بودند که یادشان نرفت وظایفشان چیست و هریک به اندازه ظرفیت وجودی خود اقدام به عمل کردند.

میرزا دباغ با اشاره به اینکه مردم ایران از سال ۴۲ با اهداف حضرت امام (ره) و عقاید ضد دین خاندان پهلوی آشنا شدند، تصریح کرد: جرقه این جریان از ماجرای مسجد گوهرشاد، هجوم به حوزه‌های علمیه قم، جلوگیری از مجالس روضه و … زده شد.

وی افزود: این زنان بودند که در میدان سیاست و فرهنگ، با آگاهی و مقاومت با دستگاه ظلم و ستم مبارزه کردند تا انقلاب به ثمر بنشیند، خانم دباغ یکی از این زنان بود.

استاد حوزه خواهران خاطرنشان کرد: بانویی که تلاش کرد الگویش زهرای اطهر باشد، دیروز مشغول مبارزه با حکومت فاسد پهلوی و بعد از پیروزی انقلاب، سرگرم سازندگی و آماده سازی فضای انقلابی بود.

وی اشاره کرد: خانم دباغ تلاش کرد هر جا که می‌تواند اثرگذار باشد؛ روزی در همراهی با امام حاضر بود چون باید زن‌ها در همه مراکز تصمیم گیری و قدرت حضور داشته باشند، حضرت امام (ره) نیز چنین تفکری داشتند؛ روزی با پذیرفتن ریاست زندان زنان تهران به وظیفه خود عمل کرد، چون معتقد بود که ناشایسته‌ترین افراد جامعه احتیاج به تعلیم و تربیت و اصلاح سازی دارند و الحق هم که ما شاهد تغییراتی در رفتار اغلب آنان بودیم.

استاد حوزه خواهران اظهار کرد: خانم دباغ بسیار به سنت‌های ایرانی اسلامی اهمیت می‌داد و برای همه افراد در خانواده برای او جایگاه مشخصی داشتند،؛ تمام تلاششان این بود که هر چیزی در جای خود قرار بگیرد ارزش یکی، دیگری را تحت‌الشعاع قرار ندهد؛ علی رغم تمام فعالیت‌های اجتماعی، برای خانه داری، بچه داری و همسر داری اهمیت ویژه‌ای قائل بود، به صله‌رحم حتی با دورترین فرد منتسب به خانواده بسیار تاکید می‌کرد و هر از گاهی سعی می‌کرد تمام افراد فامیل را دور هم جمع کند تا از حال هم با خبر باشند و از مسائل مهم دیگر مسئله دینداری او است، آنچه به آن اعتقاد داشت مسئله نماز اول وقت بود.

وی ادامه داد: گاهی اوقات چیزهایی در گذشته اتفاق افتاده، ولی به آیندگان انتقال پیدا نکرده، اما امروز وقتی تلاش‌های کسانی مانند بانو دباغ را مشاهده می‌کنیم، وظیفه برای ما روشن می‌شود و امروز شجاعانه‌تر و آگاه‌تر از گذشته باید در پی حراست از این انقلاب باشیم، مگر نه اینکه مزین هستیم به نام زهرایی که جانش را در دفاع از ولایت پرداخت کرد، باید در همه ابعاد زندگی نگاهمان به ایشان باشد تا وظیفه یک زن مسلمان ایرانی و انقلابی را به درستی انجام دهیم.