انسان با عاشقانه عمل کردن به دستورات خدا، نزد او آبرو و منزلت یابد.
به گزارش خبرنگار مدرسه علمیه الزهرا (س) کلاردشت مراسم رحلت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) در مدرسه علمیه الزهرا(س) کلاردشت برگزار گردید.
استاد قربانی در جمع اساتید ، طلاب مدرسه و بانوان شهرستان کلاردشت ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت نبی مکرم اسلام و کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی (ع) جلوه های آبروداری در قرآن کریم را این چنین بیان کرد: از نظر قرآن کریم، انسان کرامت و شرافت ذاتی دارد که خداوند به او داده است و می‌فرماید: ” وَ لَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی ءَادَم ؛ ما فرزندانِ آدم را کرامت بخشیدیم.” و به خاطر همین ویژگی، بر دیگر آفریدگان برتری دارد. از بارزترین جلوه‌های برتری و کرامتِ‌ انسان، داشتن عقل ، حیا و تمایلِ او به آبروبانی است که باعث می‌شود به هر چه که احترام و آبروی او را تهدید می‌کند، واکنش نشان دهد؛ لذا نخستین زشتی؛ یعنی عریانی عورتش را ـ‌ که منافی با احترام و آبروی خود می‌دانست ـ‌ با استفاده از پوششی پوشاند: « فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا یخْصِفَانِ عَلَیهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ» ؛ «و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان [عورتشان] بر آنها آشکار شد و شروع به قرار دادنِ برگهای [درختان] بهشتی بر خود کردند، تا آن را بپوشانند.
خانم قربانی خاطرنشان کرد: قرآن بر این نکته تأکید می‌کند که انسان باید همواره لباسِ‌ تقوا و حیا داشته باشد و اهل ایمان و عمل صالح گردد و با عاشقانه عمل کردن به دستوراتِ خدا، نزد او آبرو و منزلت یابد. در این صورت، خدا بر اساس یک سنّتِ‌ همیشگی به او محبوبیت و منزلت والای اجتماعی می‌بخشد.
استاد حوزه علميه کلاردشت هم‌چنين با نقل روايت « اِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ‌ الرَّحْمَنُ وُدّاً » گفت: مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، خدای رحمان محبّتی برای آنان در دلها قرار می‌دهد، آبروی مردم را کم‌ارزش نینگاریم و بدانیم که نقل تهمت ها و شایعات از گناهان کبیره است و کوچکی یا بزرگی گناه را باید خداوند تعیین کند. ضمناً توجه کنیم که همة اصحاب پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله عادل نبودند؛ بلکه گروهی از آنان مرتکب گناه بزرگ (تهمت به همسر پیامبر) شدند، و خلاصه، بدانیم که تمام محاسبات انسان ها واقع‌بینانه نیست.
وي در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به وجود رذایل اخلاقی مختلف در عرصه مسائل اخلاقی، ابراز كرد:خدا در قرآن کریم، نسبت دادنِ‌ خطا و گناه خود به دیگران را ـ‌ که موجب خدشه‌دار کردن آبروی آنان است ـ بهتان و گناهی آشکار معرّفی نموده است و می‌فرماید:«وَ مَنْ یکسِبْ خَطِیةً اَوْ اِثْماً ثُمَّ یرْمِ بِهِ بَرِیاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَاناً وَ اِثْماً مُبِیناً» ؛ «و کسی که خود، خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بی‌گناهی را به آن متهم سازد، بارِ بهتان و گناهِ آشکاری بر دوش گرفته است، چنان که از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: کسی که برادر مسلمانش را متهم کند، ایمان در قلب او ذوب می‌شود، همانند ذوب شدن نمک در آب. در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، باعث به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعی و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بی‌گناه و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومی می‌شود.