شكر منعم نخستین گام معرفت كردگار است.

در جمع بانوان مسؤول شهرستان کلاردشت  کارشناس فرهنگی خانم سیده عصمت حسینی  ضمن عرض تبریک به مناسبت میلاد باسعادت امام موسی کاظم (ع) تفسیر آیاتی از سوره یس را این چنین بیان کرد: مساله حیات و زندگى از مهمترین دلائل توحید است ، مساله‏اى است فوق العاده مرموز و پیچیده و شگفت‏انگیز كه عقل همه دانشمندان را به حیرت افكنده و با تمام پیشرفت هاى عظیمى كه در علم و دانش نصیب بشر شده هنوز كسى معماى آن را نگشوده است ، هنوز كسى به درستى نمى‏داند تحت تاثیر چه عواملى در روز نخست موجودات بی جان تبدیل به سلول هاى زنده شده است ، هنوز كسى نمى‏داند كه بذرهاى گیاهان و طبقات مختلف آن دقیقا چگونه ساخته شده  و چه قوانین مرموزى بر آن حاكم است كه به هنگام فراهم شدن شرائط مساعد به حركت در مى‏آید  و رشد و نمو را آغاز مى‏كند و ذرات زمین مرده را جذب وجود خود مى‏نماید  و از این طریق موجودات مرده را تبدیل به بافت هاى موجود زنده مى‏كند تا هر روز جلوه تازه‏اى از حیات را نشان دهد. مساله حیات در جهان گیاهان و حیوانات و زنده شدن زمینهاى مرده از یكسو دلیل روشنى است بر اینكه علم و دانش عظیمى در آفرینش این جهان به كار رفته ، و از سوى دیگر نشانه‏اى آشكار از رستاخیز است. روشن است كه ضمیر در لهم به عباد بر مى‏گردد كه در آیات قبل آمده است ، و منظور از عباد در اینجا تمام بندگانى است كه در مسائل مربوط به مبداء و معاد گرفتار انحراف یا اشتباهند ، و قرآن وضع آنها را مایه حسرت و تاسف مى‏شمرد .

وی خاطرنشان کرد: در آیه گذشته سخن از از میوه‏هاى نیرو بخش و مغذى سخن مى‏گوید كه دو نمونه بارزو كامل آنها خرما و انگور است كه هر یك غذائى كامل محسوب مى‏شود ، در هر صورت ، هدف آن است كه حس حق‏شناسى و شكرگزارى انسان ها را تحریك كند تا از طریق شكرگزارى قدم در مرحله معرفت پروردگار بگذارند ، كه شكر منعم نخستین گام معرفت كردگار است و از تسبیح و تنزیه پروردگار مى‏گوید ، خط بطلان بر شرك مشركان كه در آیات گذشته از آن سخن بود مى‏كشد  و راه توحید و یكتا پرستى را به همگان نشان مى‏دهد .

وی در ادامه افزود: آرى خداوندى كه این همه زوج ها را در پهنه جهان هستى آفریده علم و قدرتش بى‏انتهاست ، عیب و نقصى در وجودش راه ندارد ، لذا شریك و شبیه و نظیر براى او نیست و اگر گروهى سنگ و چوب هاى بى‏جان و مخلوقات دیگرى راشبیه او شمرده‏اند از این نسبت هاى ناروا بر دامان كبریائیش گردى نمى‏نشیند ! بدیهى است خداوند نیاز به این ندارد كه خویشتن را تسبیح و تنزیه كند ، این تعلیمى است براى بندگان و دستورالعملى است براى پیمودن خط تكامل .