مگر من شاعرم

خانم فاطمه طباطبائی: زمانی که به اقتضای رشته تحصیلی ام، یکی از متون فلسفی را میخواندم، بعضی از عبارات دشوار و مبهم کتاب را با امام در میان می گذاشتم. کم کم این پرسش و پاسخ به یک جلسه ی درس بیست دقیقه ای تبدیل شد. این بود تا یک روز صبح، که برای شروع درس خدمت ایشان رسیدم. دریافتم که امام با یک رباعی طنز آمیز به من هشدار داده اند.

این شعر را که دیدم، مجدانه از ایشان ابیات دیگری درخواست کردم،چند روز بعد این اشعار را نوشتند:

تقاضاهای مکرر من کم کم تأثیرکرد. چون مدتی بعد چنین سرودند:

آنچه به من جرأت اصرار می داد، لطف بی کران آن عزیز بود. این چنین بود که هردم بر خواهشهای من افزوده می شد. این ماجر تا آنجا پیش رفت که از ایشان درخواست سرودن غزل کردم و ایشان عتاب کردند. مگر من شاعرم؟! ولی من همچنان به اصرار ادامه دادم تا اینکه چند روز بعد چنین شنیدم:

منبع: سعادتمند، رسول،درسهایی از امام، قم، تسنیم،1389.