سخنرانی مدیریت حوزه علمیه الزهرا (س) کلاردشت در جمع بانوان شهرستان کلاردشت
نداشتن گوش شنوا و عقل بیدار مهمترین عاملی است که دوزخیان را به دوزخ می کشاند.
در جمع بانوان شهرستان کلاردشت خانم زهرا بحر کاظمی ، مدیریت مدرسه علمیه اتلزهرا (س) کلاردشت بیان کرد:کافران در برابر قدرت خداوند هیچگونه یار و مددکاری ندارند، قرآن کریم می فرماید : آیا کسی که لشکر شما است می تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، نه تنها نمی توانند شما را در گرفتاری ها یاری دهند، بلکه اگر بخواهد همان ها را مامور عذاب و نابودی شما می کند، مگر آب و باد و خاک و آتش خدمتگزار و ارکان حیات شما نیستند ؟ ولی خداوند همین ها را مامور نابودی اقوام سرکش ساخت و نیز تاریخ بسیار به خاطر دارد که نزدیکترین افراد به پادشاهان و گردنکشان عامل مرگ آنها شدند و در تاریخ معاصر هم بسیار دیده شده که وفادارترین نیروهای دولت ها بر ضد آنان قیام کرده و فرمان مرگشان را صادر کردند.
وی خاطرنشان کرد: کافران تنها گرفتار غرور و غفلتندهر گاه به آسمان دستور دهد نبارد و زمین ها گیاهی نرویاندو یا آفات مختلف نباتی محصولات را نابود کنند، چه کسی توانائی دارد غذائی در اختیار شما بگذارد ؟ و یا اگر روزیهای معنوی و وحی آسمانی از شما قطع کند چه کسی توانائی راهنمائی شما را دارد ؟ اینها حقایقی است آشکار، ولی لجاجت و خیره سری، حجابی است در برابر درک و شعور آدمی و لذا در پایان آیه می فرماید بلکه آنها در سرکشی و فرار و فاصله گرفتن از حقایق اصرار و لجاجت می ورزند.
خانم بحرکاظمی اظهار داشت: امروز با تمام پیشرفتی که در جهات مختلف زندگی بشر مخصوصا در صنایع غذائی حاصل شده، اگر فقط یکسال مطلقا باران نبارد، چه فاجعه ای در تمام جهان رخ می دهد، و یا اگر لشکر ملخ ها و آفات نباتی همه جا را فرا گیرد چه مصیبتی واقع خواهد شد ؟
وی چهار عامل برای ناکامی انسانها را این چنین تصریح کرد: نداشتن گوش شنوا و عقل بیدار مهمترین عاملی است که دوزخیان را به دوزخ می کشاند، و در آیات مورد بحث خواندیم که چهار عامل دیگر یعنی غرور، لجاجت ، سرکشی و فاصله گرفتن از حق، سبب بدبختی و گمراهی انسان می شود، اگر درست دقت کنیم می بینیم، این عوامل نیز با عامل گذشته در ارتباط است، زیرا این صفات زشت پرده بر گوش و چشم بصیرت انسان می افکند، و او را از درک حقایق مانع می شود ، در اینجا ظالمان لجوج مغرور، به کسی تشبیه شده اند که از جادهای ناهموار و پرپیچ و خم، می گذرد، در حالی که به رو افتاده، و با دست و پا، یا به سینه حرکت می کند، نه راه را به درستی می بیند، و نه قادر بر کنترل خویشتن است، نه از موانع با خبر است و نه سرعتی دارد ، کمی راه می رود و درمانده می شود.، ولی مؤمنان را به افراد راست قامتی تشبیه می کند که از جاده ای هموار و صاف مستقیم با سرعت و قدرت و آگاهی تمام، به راحتی پیش می روند.