هنگامی که دید در خانه اش پرده ای آویزان شده که بر روی آن تصاویری وجود دارد، به یکی از همسرانش فرمود: این پرده را از جلو چشمان من بر دار،چون هرگاه نگاهم به آن می افتد، به یاد دنیا و زینتهایش می افتم.

نهج البلاغه ص 301، خطبه 160.

انس بن مالک می گوید: مردی بیابانی به محضر رسول خدا(ص) آمده، ردای پیامبر را با دست گرفت و چنان کشید که کناره ی ردا بر گردن مبارک رسول خدا نقش انداخت، سپس گفت: فرمان بده از مال خدا که نزد توست به من ببخشند! حضرت به او توجه فرمود و تبسم کرد و فرمان داد آنچه را لازم دارد به او ببخشند!!

مکارم الأخلاق:17؛ السیرة النبویة:4

امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) روایت می کند که آن حضرت فرمود: پنج چیز است که تا لحظه ی مرگ ترک نمی کنم: پوشیدن لباس پشمی، سوار شدن بر الاغ بی پالان،غذا خوردن با بردگان، بافتن کفش با دستانم و سلام کردن به کودکان؛ تا پس از من سنّت شود.

الخصال:271/1،حدیث13.

شعر ذیل از اشعار حضرت زهرا(س) در کنار قبر پیامبر است:                            

نَفسِی عَلی زَفَراتِها مَحبُوسَه         یا لَیتَها خَرجَتُ مَعَ لزَفَرات

لاخَیرَ بَعدَکَ فِی الحَیاةِ                 وَ إِنَّما اَبکِی مخافَة اَن تَطُولَ حَیاتِی

پدرجان! جانم با آن همه غم و اندوه دردسینه ام حبس شده/

ای کاش با همان اندوه ها از بدنم خارج می شد.

پدر جان! بعد از تو هیچ خیر و نیکی در زندگی نیست/

گریه می کنم از بیم آنکه (مبادا) بعد از تو زندگی ام طولانی گردد.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند:

” همانا دل ها همچون آهن زنگ می زند و تیره می شود.” از ایشان سؤال شد: ” ای رسول خدا صیقل آن چیست؟” ایشان

پاسخ داد: ” خواندن قرآن و یاد مرگ “