صبوری و تحمل تا به کی مردم ز تنهایی

اباصالح گل نرگس بیا وقت است بازآیی

دو چشمانم گشته پر اشک و دگر نایی ندارم من

به طردت، عبد دربارم منم قطره، تو دریایی

 زبس منزل به منزل گشته ام آقا

 بگیر دست مرا آقا توتوانایی

تو خود حاضر به اعمال منی سلطان

نگویم غایبی مولا،  تو پیدایی

تو آیی این جهان گلشن شود گلشن

 بیا تعبیرکن سلطان من این خواب رویایی…!

طلبه سال اول، زهرا پاک