حضرت زینب(علیه السلام) ولیة الله
از جمله القاب عقیله خدر رسالت “ ولیة الله ” است و این مکرمه از چند جهت مستحقّ این لقب و ممدوح به این است:
اول: از جهت آن مقاماتی که تحصیل نمود به واسطه ی عبادت و بندگی.
دوّم: به واسطه ی آن صدماتی که متحمل شد در راه احیا و ابقای دین مبین.
سوم: به واسطه ی محبتی که جدّ و پدر و مادر و برادر به او داشته، او به آن ها داشته، چرا که هر کس آن ها را دوست داشته باشد و هرکس را آن ها دوست داشته باشند مورد الطاف احدیّت خواهد شد.
چهارم: به واسطه ی آن محبتی که به برادر خود حضرت سیّدالشهدا داشته قطع نظر از محبتش به باقی خانواده ی خود که از امتیازات و خصایص آن مخدّره بوده و هرکس که محبّ حسین باشد، خدا او را دوست دارد، چنان چه شخص هر قدر محبّتش به آن حضرت زیاد شود مقاماتش به همان اندازه رفیع گردد. چون این مخدّره غرق بحر محبّت حسینی شد لذا یکّه تاز وادی مراحم الهی گردید.
پنجم: به واسطه ی این که از افراد جلیّه آیات الهیّه و آثار وجودیّه ربّانیّه بوده و آن یکی از مقتضیات قوِیه مودّت است، چنان چه در جای خود محقّق شده،؛ لبعض الاصدقاء.
خجسته دختر زهرا که هست آینه زپای تا به سر و جلوه اله در اوست
زممکنات به واجب کس اشتباهی نیست به غیر عصمت صغری که اشتباه در اوست
گواه عصمت او انّما یرید الله نه بس همین همه قرآن بگو گواه در اوست