اسلام به منظورپیدایش و پایایی علاقه و محبت بیشتر میان دو همسر، نخست به همتایی و کفو بودن آن دو سفارش کرده است. در واقع می توان گفت: مرد و زن اگر از نظر شرایط اعتقادی، فرهنگی و اخلاقی، نزدیک به هم باشند و بر اساس صداقت و حسن اعتماد به همدیگر، زندگی را آغاز و در طول زندگی آن را رعایت کنند؛ خداوند بین آن دو علاقه، محبت و الفت قرار خواهد داد. پس از انعقاد پیمان ازدواج نیز برای استحکام خانواده و استمرار این الفت و علاقه، باید هر یک از مرد و زن به روابط میان خود توجه کافی مبذول دارند.

در این راستا امام صادق(علیه السلام) توصیه های زیر را به هریک از زن و شوهر ارائه فرموده است. برحسب این روایت مرد در پیوند میان خود و همسرش، از سه چیز بی نیاز نیست:

1-همدلی با زن، تا از این راه محبت و دلبستگی او را به خود جلب کند.

2-حسن خلق و متوجه کردن دل زن به سوی خویش، با قیافه ای که در چشم او خوشایند باشد.

3-در معیشت همسر توسعه دهد.

زن هم در ارتباط میان خود و همسر همدلش، از سه خصلت بی نیاز نیست:

1- خویشتن داری از هر آلودگی تا شوهر در اعتماد به وی- در هر خوش و ناخوش- مطوئن باشد.

2- مراقب حال شوهر  باشد، تا اگر لغزشی از او سر زد، با او مهربان باشد.

3- با دلربایی و زیبا ساختن خویش در چشم شوهر، به وی اظهار عشق کند.

با استفاده از این روایت و دستورات دیگر بزرگان دین به خوبی و آسانی می توان علاقه و محبت را افزایش داد.