بسم الله الرحمن الرحیم
امام هادی ( علیه السلام) تیرگی جهل را با نور دانش خود می زدود.
سمیه پاک در مراسمی که به مناسبت شهادت امام علی النقی الهادی در تاریخ 22/1/95 در مدرسه علمیه الزهراء(س) برگزارگردیدگفت : از ویژگی های برجسته اخلاقی امام هادی(ع)، ساده زیستی و دوری از دنیا بود ، از دنیا چیزی در بساط زندگی نداشت. بنده ای وارسته از دنیا بود. در آن شبی که به خانه اش هجوم آوردند، او را تنها یافتند با پشمینه ای که همیشه بر تن داشت و خانه ای که در آن هیچ اسباب و اثاثیه چشم گیری دیده نمی شد. کف خانه اش خاک پوش بود و بر سجاده حصیری خود نشسته، کلاهی پشمین بر سر گذاشته و باپروردگارش مشغول نیایش بود.
وی خاطرنشان کرد: یکی از محورهای اساسی و پشتوانه های امامت، دانش امام است که بر اساس آن بشریت از کوره راه های نابودی رهایی می یابد. شخصیت علمی امام هادی(ع) از همان دوران کودکی و پیش از امامت ایشان شکل گرفته بود. مناظره های علمی، پاسخ گویی به شبهه های اعتقادی و تربیت شاگردان برجسته نمونه های برجسته ای از جایگاه والای علمی امام هادی(ع) است. او در همان کودکی مسائل پیچیده فقهی را که بسیاری از بزرگان و دانشمندان در حلّ آن فرو می ماندند، حل می کرد. گنجینه ای پایان ناپذیر از دانش و چکاد نشینی در بلندای بینش بود. دشمن ساده اندیش به خیال در هم شکستن وجهه علمی ایشان، مناظره های علمی تشکیل می دهد، ولی جز رسوایی و فضاحت ثمره ای نمی بیند، از این رو به بلندی مقام امام اعتراف می کند و سر تسلیم فرود می آورد.

ایشان در پایان گفتند :امام با صبری بی پایان، لحظه ها را به کار می گرفت و تیرگی جهل را با نور دانش خود می زدود، ایشان به تمامی زبان های عصر خود از قبیل هندی، ترکی، فارسی و… آگاه بود اند که در گفتار امام، شیرین و سرزنش ایشان تکان دهنده بود، به گونه ای که آموزگارش در کودکی شیفته سخنوری او گردید، آن گاه که لب به سخن می گشود، روح شنونده اش را تازگی می بخشید و چون او را عتاب می کرد، کلامش چون شمشیری آتشین از جمله های نغز، پیکره دشمنش را شرحه شرحه می کرد.

خبرنگار مدرسه علمیه الزهرا (س) کلاردشت
معرفت مقدم